Å flytte er å halde domedag over seg sjølv.
No sa rettnok gamle Ibsen at det var å skrive som var å halde domedag over seg sjølv. Men eg må undrast på om han noko tid sjølv flytte nok innbu til å fylle eit heilt hus. Det er då du oppdagar kor mykje du eigentleg kunne ha klart deg utan. Men det er óg då du oppdagar det som heng fast ved deg.
Sist eg flytte var i 2006, på nett same dagen dessmeir. Då kasta eg bokstaveleg talt eit tonn med ting - fleirfaldige store billass - og det var ikkje berre moro å kvitte seg med ting eg hadde hatt mykje glede av ein gong for lenge sidan. Eg slakta meir enn eitt hundre dataspel den gongen, og tok vare på berre dei eg trudde eg kom til å spele i framtida óg. Men no var det fire år sidan, og dei fleste hadde eg ikkje eingong sett på. Eg hadde ikkje opna skuffa dei låg i. Så eg kasta dei fleste av dei, sjøl om eg denne gongen óg tok vare på somme. Eg har ei kjensle av at dersom eg lever til å flytte ein gong til, vil eg framleis ikkje ha sett på dei fleste av desse.
Det var på same måten med teikneseriar og bøker. Frå byrjinga av november 2005 og fram til eg flytte, bar eg nesten dagleg med meg ein plastpose med bøker eller blad til bruktbokhandelen. Likevel hadde eg ei bokhylle full med bøker og to kartongar med teikneseriar som eg rekna for sikkert at eg kom til å lese der eg kom. Eg har berre lese nokre få av dei. Fram til denne flyttinga har eg teke med meg nokre bereposar att, men det er enno mange att som eg lurer på om eg kjem til å lese nokotid. Eg har difor teke med meg somme til byen sjølv etter at eg flytte, medan minnet om å bere dei i kassevis framleis er friskt i minne.
Så var det desse datamaskinene då. Eg har fleire av desse som er så gamle at eg ikkje ville ha brukt dei sjølv om dei virka som dei skulle. Men eg har ikkje hatt hjarta til å kaste dei, eller det har ikkje høvd seg slik. Eg har tre av desse, og to som er framleis ganske gode men som treng å reparerast. Eg har tinga ei ny straumforsyning som eg trur vil vere nok til å få den eine i stand att. Det er faktisk den beste maskina eg har i huset - om ho berre ville virke... Men dei tre gamle, og dei to berbare som skjermen er gåen på og garantien er gått ut, dei kunne eg godt vere forutan. Elles har eg gamle tastatur, fleire enn eg har maskiner, og batterieliminatorar som ikkje eg veit kva er til lenger. Så det er rom for meir opprydding.
I det minste er eg kvitt dei mangfoldige bereposane med CDar som eg hadde kjøpt frå 80-talet og framover. Eg har framleis eit CD-stativ, men det er berre nokre japanske CDar der. Alt anna er kasta, men eg rippa dei til harddisken først. Om eg vil kan eg høyre dei både heime og på jobben, ved å peike nettlesaren min til http://trine.itlandm.operaunite.com/media_player/. Hendig. Men dei fleste av platene var det berre ein eller to gode songar på, og dessutan har min smak endra seg ein god del over åra. Så det er ikkje mykje eg lyttar til dei.
Men det er altså likevel svære mengder jordisk gods eg har dragsa med meg. Og lat oss ikkje gløyme dei tallause plagg eg kjøpte, for det meste då eg gjekk saman med Henriksen-jentene. Eg har slite ut berre nokre få av plagga i mellomtida, og då mest dei det var få av, naturleg nok. Det er berre nokre få bukser som passar meg, sidan dei fleste var kjøpte då eg var tjukkare, nokre rett gamle nokon då eg var tunnare. Dessutan er somme berre til sommarsbruk. Men eg har framleis skjorter eg ikkje eingong har pakka opp. Samla meg skattar på jorda, der Møll og rust et dei opp? Vi får sjå korleis det går. Men det blir nok ikkje mange skjortekjøp dei neste åra heller.
Og med dette endar eg endå eit tarvlaust brev.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar